Z indyjskich kosmetyków warto przywieźć sobie: kajal, czyli czarną ‘kredkę’ do ócz, farby do włosów typu- 5 minut i gotowe, hennę do włosów- jakość 100 razy lepsza niż w Polsce. perfumy, tanio i dobrze nabędziemy olejowe perfumy, wbrew pozorom da się trafić na świeże, delikatne zapachy, ale czasem trzeba się naszukać. Tegoroczne wakacje są trochę inne. Będziemy podróżować mniej. Jeśli podróże to większość pewnie wybierze polskie atrakcje turystyczne. Wydaje mi się to dobrym momentem, aby poznać również inne kultury, w sposób tak zwany palcem po mapie. Zabawy, które zaproponuje są dobrym rozwiązaniem zarówno do zabaw w grupie przedszkolnej i wczesnoszkolnej, a także do zabaw w domu. W tym wpisie znajdziecie prezentacje/ filmik, różne inspiracje do zabaw, a także kilka kart pracy. Poznacie kulturę hiszpańską od każdej możliwej strony ;) Byliście kiedyś w Hiszpanii? Jeśli nie, to jest dobry moment, aby tę kulturę trochę poznać (ja jestem w niej wręcz zakochana <3), a jeśli tak, przypomnicie sobie piękne momenty z wycieczki :)Film/ prezentacjaPrezentacja zawiera podstawowe informacje o Hiszpanii (symbole narodowe, język, kultura). Poznacie w niej podstawowe zwroty hiszpańskie, które rzecz jasna przydadzą się podczas wakacyjnych wojaży :)Jeśli film Wam się spodobał, zachęcam Was do subskrypcji kanału :)Hiszpańskie inspiracjeW inspiracjach znajdziecie pomysły na zabawy, prace plastyczne, zabawy kulinarne. La TomatinaLa Tomatina to święto obchodzone w hiszpańskiej miejscowości Buñol, położonej w prowincji Walencja, podczas którego uczestnicy obrzucają się nawzajem ruchowa (rzutna):W sali przedszkolnej czy szkolnej rzecz jasna nikt pomidorami obrzucał się nie będzie :) natomiast pomysł na tę fiestę możemy troszkę zmodyfikować. Do zabawy potrzebne Wam będą albo miękkie piłki lub kulki z gazet (warto takie wykonać z dziećmi - ćwiczenie małej motoryki). Grupę dzielimy na dwie drużyny, każda z drużyn ma taką samą ilość "pomidorów" (kulek/piłek). Na gwizdek dzieci przerzucają "pomidory" na stronę przeciwnika. Grupa, która na kolejny gwizdek zwiastujący zabawie STOP, będzie miała najmniej kulek po swojej stronie pola wygrywa :)! Warto ustalić z dziećmi regulamin zabawy przed jej rozpoczęciem:- rzucamy piłki tylko w nogi (unikamy twarzy, brzucha i innych części ciała)- gwizdek zwiastuje START i STOP zabawie, po usłyszeniu gwizdka STOP np. stajemy z rękami uniesionymi do de torosCorrida de toros to rytualna walka z bykami. Corrida znana jest myślę na całym świecie, ma swoich zwolenników (corrida jako sztuka: taniec, kostium, choreografia) i przeciwników (torturowanie zwierząt). Zabawa teatralna: Prezentacja corridy przez dzieci. Dzielimy grupę na mniejsze drużyny. Każda z grup wybiera byka i torreadora. Reszta drużyny jest widownią. Można wykorzystać również kostiumy dla większej zabawy. Z corridą de toros związana jest również fiesta zwana Sanfermines organizowana w Pampelunie. Podczas Sanfermines organizowane są biegi z bykami. Zabawa ruchowa (bieżna):Wybieramy kilka byków (mogą założyć rogi, lub inne akcesoria). a) wersja 1 - zabawa w typowego berkab) wersja 2- wyznaczamy tor, po którym biegną wszyscy uczestnicy uciekający przed bykami. Zadaniem uciekających jest dobiegnięcie do mety, w taki sposób, aby nie natknąć się na byka :)TapasTapas to niewielkie przekąski podawane często do napojów w barach hiszpańskich. Są to przekąski podawane pod różnymi postaciami, na ciepło, na zimno. Zabawa kulinarna:Przygotowanie hiszpańskich tapas. W zależności od tego, co chcecie przygotować, i co lubią jeść dzieci polecę Wam kilka propozycji:a) tortilla de patatas - jest hiszpańską odmianą omleta z ziemniakami. Jest jednym z najczęściej podawanych dań kuchni hiszpańskiej. Może być serwowana jako tapas lub jako samodzielne szaszłyki warzywne - można wykorzystać kawałki papryki, oliwki, cebula, pomidor, ogórek i inne warzywa lubiane przez dzieci. c) bagietkowe love - mini kanapki z wykorzystaniem sałatka owocowa - zachęcam do użycia różnych owoców szczególnie tych egzotycznych typu figa, melon, ananas, papaja, mango - chodzi tutaj o poszerzenie smaków i spróbowanie czegoś nowego :)!Podczas zabaw kulinarnych bezpieczeństwo to podstawa :) Weź pod uwagę możliwości dzieci. Zabawy plastyczne i techniczne:a) Antoni Gaudi- to słynny hiszpański architekt. Warto zapoznać dzieci z jego dziełami i przy okazji zaproponujcie im zabawę w architekta. Niech dzieci spróbują stworzyć budowlę, mogą wykorzystać klocki (różnej wielkości), pudełka od zapałek lub większe, same zapałki lub plastikowe kubeczki :) Im dziwniejsze budynki tym lepsza zabawa :)b) Pablo Picasso - to słynny hiszpański malarz. Zapoznajcie uczniów z kilkoma jego dziełami. Aby zamienić się w Pabla Picasso można stworzyć pracę plastyczną z wykorzystaniem figur geometrycznych różnej wielkości. Warto pokolorować pracę pastelami suchymi :) Dobrej zabawy!Karty pracy1. Quiz wiedzy o HiszpaniiLink do pobrania PDF: QUIZ2. Narysuj po śladzieMam nadzieję, że przygotowane materiały okażą się dla Was przydatne :) Dajcie znać w komentarzu, co o nich myślicie :) Udanych wakacji!
Fermina, jednego z patronów Nawarry. Dwie osoby trafiły do szpitala w niedzielę po drugiej gonitwie z bykami w hiszpańskiej Pampelunie. Nikt nie został ugodzony rogiem - podali organizatorzy.
polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński hiszpański Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. W Meksyku walka z bykami to część konstrukcji kraju. En México, el toreo es parte de su esencia. Walka z bykami to straszny biznes. Pozostałe wyniki Ale dwóch z nich biegało z bykami. Obroniły świętość sztuki walki z bykami. Ellas defendieron el sagrado arte de la tauromaquia. Ale to były moje pieniądze z biegu z bykami. Así era, pero ese era mi dinero de la "Corrida de Toros". Nick. Powinieneś pobiec z bykami. Wywijałem Minotaurami. Mocowałem się z bykami. W Hiszpanii mają swój wyścig z bykami. A w Pampelunie, biegłem z bykami. Od kiedy biegasz z bykami? go nie wie. ¿Desde cuándo corres con toros? No lo sé. Musimy pobiec z bykami tego lata. Finalmente fuimos a correr con los toros este verano. Chyba pękło mi żebro po gonitwie z bykami. Walki z bykami, wojna w Hiszpanii. Walki z bykami to nie wszystko. Mówię wam czuję się bardziej żywy niż Peter kiedy pływał z bykami. Les digo que me siento más acelerado que Peter cuando nadó con los toros. Choć widziałem scenariusze z bykami i bez przecinków. Aunque he visto guiones llenos de faltas. Brał udział w biegu z bykami. W zeszłym Roku miałam przywilej... biegać z bykami w Pampelunie. El año pasado tuve el privilegio de correr con los toros en Pamplona. Stałaś po mojej stronie podczas tych wszystkich odwyków, czasu w więzieniu, złamań po walce z bykami. Has estado a mi lado durante las muchas veces que fui a rehabilitación, el tiempo en la cárcel, la lesión en el rodeo. Walki z bykami, wojna w Hiszpanii. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 2100. Pasujących: 2. Czas odpowiedzi: 377 ms.
W 1588 roku bitwa trwała około dwóch godzin. Nam walka z bykami zajęła 45 minut. Wzięli w niej udział uczennice i uczniowie klas V-VIII szkoły podstawowej oraz cztery uczennice z technikum handlowego. 24 osoby przystąpiły 24 stycznia do napisania dyktanda. … Czytaj więcej
Hiszpania, Kultura i historia 24 lutego, 2020 Ktoś mówi Hiszpania i od razu przed oczami mamy boskie plaże, gorące słońce, kolorowe potrawy, a w głowie słyszymy charakterystyczną, pełną pasji muzykę flamenco. Świat oszalał na punkcie Hiszpanii! W Polsce jest coraz więcej restauracji z hiszpańską kuchnią, a w radiu notorycznie słyszmy ten gorący język. Z czym jeszcze nam się kojarzy? Zapraszamy na nasz mały przegląd. 1. Flamenco Rytmiczne klaskanie, kwiaty we włosach i zamaszysta suknia z wielkimi falbanami. Nie ma wątpliwości, że chodzi o pełen namiętności taniec flamenco! W jego krokach można zauważyć naleciałości tańców hinduskich. Chodzi tu przede wszystkim o ruchy ramion, dłoni oraz palców. Oglądanie profesjonalnych tancerzy to przeżycie jedyne w swoim rodzaju. Tancerze opowiadają swym ciałem całe historie i wykonują go solo, w parach lub grupowo. Koniecznie trzeba to zobaczyć. Kto wie? Może sam dasz się porwać tej płomiennej muzyce? 2. La Tomatina Pomidory. Wszędzie pomidory. Mnóstwo ich w aromatycznych daniach kuchni hiszpańskiej, a jednego dnia w roku opanowują one całe ulice i to dosłownie. Czy jest coś bardziej hiszpańskiego od święta La Tomatina? Jego obchody przypadają na ostatnią środę sierpnia i najzwyczajniej w świecie oznaczają wielką, pomidorową bitwę na ulicach miasteczka Buñol. Do jej przebiegu zużywa się nawet 100 ton pomidorów, a do sprzątania po pomidorowej masakrze zatrudniana jest straż pożarna. Ulice po bitwie pomidorowej – to musi być widok! My w to wchodzimy, a Wy? 3. Tapas i paella Hiszpania kojarzy się z jedzeniem. W pełni to rozumiemy, też uwielbiamy jeść. Ten kraj może pochwalić się cudowną kuchnią, która trafi w najróżniejsze gusta i guściki. Na rozgrzewkę świetnym pomysłem będzie tapas. Ale czym tapas konkretnie jest? Nie ma jednej potrawy symbolizującej tapas, bo jest on po prostu nazwą, zawierającą w sobie najróżniejsze przekąski podawane najczęściej do napojów. Mogą być one przyrządzane na ciepło, na zimno, w wersji vege, proste, skomplikowane – najróżniejsze! A paella? Paella to inna historia. Mówi się, że nie można pojechać do Hiszpanii i nie spróbować tego rarytasu. Czy wyobrażasz sobie być we Włoszech i nie zjeść pizzy? Nie ma takiej opcji! I to samo jest z paelą, której smak może się różnić w zależności od regionu Hiszpanii, w jakim jesteś. Na północy kraju raczej spróbujesz paeli z mięsem, a na południu z owocami morza. W klasycznej wersji paeli znajdziesz krewetki, małże, kałamarnicę, rybę, ryż, pomidory oraz cebulę. My już jesteśmy głodne! 4. Korrida Zwyczaj budzący wiele kontrowersji, lecz niewątpliwie kojarzący się z Hiszpanią. Korrida to znana na całym świecie walka z bykami, mająca w sobie wiele wyreżyserowanego spektaklu teatralnego. Oczywiście wszystkiego nie da się w niej przewidzieć, lecz oglądając to widowisko ewidentnie widać, co było zaplanowane, a co nie. Przygotowywane są kolorowe kostiumy, choreografia oraz muzyka, Rok w rok widowisko przyciąga tłumy na specjalne areny. Dla jednych wydarzenie jest inspiracją, dla innych czymś niedopuszczalnym. Pozostawiając jednak wszelkie kwestie moralne – po usłyszeniu słowa korrida automatycznie na myśl przychodzi nam Hiszpania. 5. Piłka nożna Nawet jeśli ktoś nie jest fanem piłki nożnej, to z całą stanowczością słyszał o hiszpańskich klubach piłkarskich. Mowa rzecz jasna o FC Barcelona oraz Realu Madryt — informacja dla największych kibiców — kolejność jest przypadkowa. Cała Hiszpania gra w piłkę nożną i może się pochwalić piłkarzami znanymi na całym świecie jak np. Gerard Piqué, Fernando Torrez czy Sergio Ramos. Oprócz tego nie zapominajmy jeszcze o słynnym stadionie Camp Nou, który można podziewać w Barcelonie. A z czym wam kojarzy się Hiszpania? A może po swoich szalonych wojażach macie własne spostrzeżenia? Koniecznie zwiedzcie Hiszpanię razem z nami!Campingi w Hiszpanii znajdziecie tutaj. Może Cię zainteresować Dodaj komentarz W Pampelunie w północnej Hiszpanii rozpoczęła się w środę 9-dniowa fiesta ku czci św. Fermina. Główną atrakcją są słynne gonitwy byków - pierwsza już w czwartek. W przeddzień imprezy przeciwko krwawej formie zabawy protestowali obrońcy praw zwierząt. Don Kichot i Sancho Pansa – legenda, czy prawdziwa postać Don Kichote i Sanczo Pansa to postacie pierwszoplanowe w powieści Cervantesa „Don Kichote”. Kim był główny bohater ? Don Kichot z La Manchy (Don Quijote de la Mancha, właściwie Alonso Quijano), zwany był „Rycerzem Smętnego Oblicza”. Pod wpływem literatury o czynach rycerskich, zapragnął zostać błędnym rycerzem. Niestety jego pasja doprowadzała do nielogicznego działania. Na swoim koniu wraz z giermkiem Sanczo Pansa wyruszają w drogę. Don Kichot wybiera damę serca – jest nią wieśniaczka Aldonza Lorenzo, nazywana przez bohatera Dylceneą. Giermek podziwiał go, wręcz uważał za autorytet, gdyż Don Kichot był dzielny, waleczny i odważny. Posiadał wszystkie cechy dobrego rycerza. Chciał być najlepszym z pośród nich. Był szczodry, miał zamiar podzielić się z giermkiem swoim dobytkiem i nadać mu tytuł hrabiego. Początkowo Sanczo, jako osoba mało rozumna i naiwna, bezgranicznie wierzył każdemu słowu wypowiedzianemu przez jego pana. Jednak stopniowo zauważał coraz większe obłąkanie Don Kichota. Próbował uchronić go przed walką z wiatrakami. Starał się nie ulec szaleństwu błędnego rycerza. Opętanie Don Kichata sięgało zenitu. Walczył z przedmiotami, nie zwracając uwagi na rozważne ostrzeżenia Sanczo. Chęć zdobycia tytułu najlepszego rycerza doprowadziła go do paranoi. Zarówno postać Don Kichota jak i Sanczo miały taki sam cel – być najlepszym rycerzem. Jednak Sanczo był postacią rozważną, dążącą do celu w granicach rozsądku, jego czyny były roztropne. Okazał się postacią asertywną. Don Kichot natomiast dążąc do celu zagubił rozsądek, co spowodowało obłęd i opętanie w jego zachowaniu i czynach. Tyle historii. W naszym, polskim języku mówimy często – że jakaś czynność jest, jak walka z wiatrakami. Ten związek frazeologiczny oznacza walkę z czymś nierealnym, często urojonym albo również walkę beznadziejną, bez szans na powodzenie. Powiedzenie to pochodzi właśnie od postaci Don Kichota, który widząc wiatraki, bierze je za olbrzymy i na swoim rumaku Rosynancie z piką w dłoni atakuje jeden z nich. Wbija kopię w skrzydło wiatraka, w efekcie czego obracające się skrzydło łamie broń, a odważny rycerz zostaje ranny. Niestety walka z urojonymi olbrzymami nie przynosi efektów, o czym ostrzegał go wcześniej wierny giermek Sancho Pansa. A ja zapraszam Was podczas pobytu na Costa Blanca, na całodniową wycieczkę szlakiem Don Kichota – Ruta de Don Quijote. W czasie tej wspaniałej podróży zobaczycie zamek, miasto, gdzie Don Kichot śpiewał i mówił do Dulcynei, a także wspaniałe wiatraki, z którymi walczył ten dzielny, obłąkany rycerz. Oto moja trasa i zdjęcia z podróży – Belmonte – Mota del Cuervo – El Toboso – Campo de Criptana – Consuegra. Zdjęcia z La Manchy Początek trasy – Belmonte Widok ze wzgórza na równiny La Manchy Zamek twierdza w Belmonte – niestety był zamknięty w czasie mojej wizyty Mota del Cuervo – industrialny Don Kichot we własnej osobie W środku młynu – wiatraka można obejrzeć jak kiedyś mielono ziarno na mąkę El Toboso – Don Kichot klęczy przed Dulcyneą El Toboso – drogowskazy do Muzeum Cervantesa oraz do domu Dulcynei El Toboso – tego Pana nie trzeba nikomu przedstawiać Gdzieś na rondzie w drodze do kolejnych wiatraków – Don Kichot ma kolejnego wroga – atakuje z piką słońce, a Sancho Pansa próbuje bezskutecznie wybić z głowy ten szalony pomysł Niestety minęliśmy bokiem Campo de Criptana, ale jeszcze tam zajrzymy przy okazji drugiej wycieczki szlakiem Don Kichota Consuegra – według mnie najpiękniejsze wzgórze szlaku La Mancha z zamkiem oraz mnóstwem wiatraków. To właśnie z tymi wiatrakami walczył „dzielny” Don Kichot, myśląc, że to rycerze giganci. Consuegra – bliźniaki wiatraki 🙂 Consuegra – żegnamy szlak Don Kichota i wracamy na wybrzeże Orihuela Costa A tu znajdziecie oficjalną stronę szlaku Don Kichota – Ruta de Don Quijote Corrida – część hiszpańskiej kultury i tradycji Corrida lub Korrida (hiszp. corrida de toros, czyli bieganie z bykiem) – walka matadora z bykiem, której korzenie sięgają XII wieku. Według niektórych jest to zwyczaj sprowadzony na Półwysep Iberyjski przez Arabów, a inne wersje mówią o Kartagińczykach lub Rzymianach. Kiedyś zwyczaj popularny wśród arystokracji, w walkach brali udział nawet królowie (np. Filip IV). Pierwsza korrida (według źródeł) odbyła się na cześć Alfonsa VIII w 1133 roku. Corrida jest swego rodzaju teatrem, „tańcem” torreadora z ponad 500 kilogramowym bykiem, który najczęściej się kończy śmiercią tego drugiego. Jednak jest sporo przypadków, kiedy to byk taranuje konia, czy matadora i nierzadko się kończy to poważnymi ranami, a nawet śmiercią człowieka. Walki odbywają się w części Hiszpanii, w południowej części Francji, w jednym z regionów Portugalii oraz w krajach Ameryki Południowej. Walka Corrida zwykle rozpoczyna się popołudniu, przed zachodem słońca, zazwyczaj o godz. lub Na ogół jest to 6 byków i 3 matadorów, z których każdy ma zabić 2 byki. Składa się z kilku uświęconych tradycją etapów. Najpierw, przed spektaklem torreadorzy losują byki. Byki hodowane są praktycznie na wolności, w wielkopowierzchniowych gospodarstwach rolnych, gdzie mogą przez min. 5 lat biegać wolno. Jest to specjalna rasa, która jest wyjątkowo „jurna”, a do tego agresywna. Kiedy byki „dojrzeją”, kończy się czas wolności i wpuszcza się je na arenę – plaza de toros. Corrida składa się z 4 aktów i rozpoczyna się muzyką graną przez lokalną orkiestrę oraz przemarszem wszystkich jej uczestników przed widownią i trybuną honorową, na której siedzi Prezydenta miasta. Po tej uroczystej części rozpoczyna się pierwsza walka, wychodzi pomocnik z tabliczką, na której jest umieszczona nazwa hodowli i waga byka. Potem na scenę wchodzą pomocnicy matadora, którzy drażnią byka, prowokując go do ataków na matadora, za pomocą żółto-różowych płacht. Torreador ma czas oznaczony przez sygnał trąbki na sprawdzenie byka – na ile jest silny, agresywny, w którą stronę bardziej skręca. Następnie pikador – jeździec na odpowiednio zabezpieczonym koniu – wbija bykowi lancę (oszczep), w garb tłuszczu na karku. Jego zadaniem jest nacięcie mięśni byka z tej strony, z której byk jest najbardziej agresywny. Ta część przedstawienia ma zapewnić większe bezpieczeństwo matadorowi. Po kolejnej trąbce wchodzą piesi, zwani banderilleros. Starają się oni zahaczyć o skórę na grzbiecie byka charakterystyczne, krótkie piki, przyozdobione kolorową krepą, a zakończone małymi haczykami (banderille). Jest to według mnie najbardziej niebezpieczny moment corridy. Banderillos stoi naprzeciw byka, biegnie wprost na niego i ma ułamki sekund, aby wbić mu banderille i bezpiecznie uskoczyć sprzed rogów „el torro”. Te dwa etapy mają na celu osłabienie mięśni karku byka, by ten trzymał głowę nisko i miał nieco wolniejsze ruchy. Następnie matador „tańczy” z bykiem kilkanaście minut, z pomocą tępej szpady oraz mulety – czerwono-żółtej płachty. Im niebezpieczniejsze są pozycje matadora, im jest on bliżej byka, tym większe otrzymuje brawa oraz krzyki „OLE !”, a orkiestra wznawia granie. W końcu kiedy matador i byk jest już zmęczony, matador stara się je zabić trafiając szpadą w miejsce wielkości monety na karku byka. Taki celny cios trafia w serce byka. Gdy uda mu się to za pierwszym razem, a byk w ciągu kilkunastu sekund skona, główny bohater widowiska zyskuje brawa widowni. Wtedy nierzadko pomocnicy odcinają mu ucho lub uszy byka, a czasem również ogon. Zdarza się, że niedoświadczony matador nie trafi byka nawet za drugim lub trzecim razem i zostaje nierzadko wygwizdany, co jest dla niego ogromną hańbą. W takim wypadku byk może zostać dobity szpadą z ostrzem zakończonym krzyżem, która przecina bykowi rdzeń pacierzowy, co powoduje natychmiastową śmierć byka. Bywa też, że byk wraca wolny na pastwisko i żyje tam do końca swoich dni. Po zakończonej walce wchodzi kolejna ekipa torreadorów, a po trzeciej potyczce z bykiem następuje przerwa, trwająca kilkanaście minut. W tym czasie Hiszpanie jedzą przyniesione ze sobą hiszpańskie specjały, popijające je piwem lub winem. Gościnny zwyczaj nakazuje dzielenie się z sąsiadami kanapkami, prażonym słonecznikiem, czy też napojami. Wielokrotnie podczas corridy spotkałem się z życzliwością Hiszpanów, którzy wręcz wymuszali na mnie wzięcie puszki piwa, czy napicie się z nimi wina albo też posmakowanie upieczonych przez siebie specjałów tutejszej kuchni. Po przerwie następują kolejne 3 walki, a po ich zakończeniu następuje przemarsz zwycięzców wokół areny. Często również matador, który zabił byka pierwszym pchnięciem szpady, paraduje dokoła areny, zbierając kwiaty, odrzucając kapelusze, chustki, czy inne „gadżety”, które rzuciła mu widownia. Zdarza się też, że z areny ktoś rzuca bukłak z winem i torreador pije i odrzuca go spowrotem na widownię. Te gesty służą pojednaniu się widza z matadorem, oddaniem mu szacunku. Martwe zwierzę zostaje wywiezione przez osły lub muły poza arenę. Tam znajduje się rzeźnia, gdzie następuje „rozbiórka” martwych byków. Ich mięso wędruje do samochodu chłodni i jest sprzedawane do sklepu mięsnego „carniceria”, a nierzadko też trafia do pobliskiej restauracji – w końcu to najwyższej jakości wołowina, hodowana na naturalnych pastwiskach. Są również odmiany Corridy, które nie kończą się śmiercią byka, występują tam zazwyczaj młodzi matadorzy. Inną formą walki z bykami jest Corrida de rejones, gdzie głównym bohaterem jest rejoneador – torreador na koniu. Kontrowersje Spór o korridę trwa od wielu lat. Jej przeciwnicy twierdzą, że jest to znęcanie, czy torturowanie zwierzęcia, które wykrwawia się ku uciesze tłumu. Zwolennicy, do których należy były król Hiszpanii Juan Carlos, podkreślają, że corrida to wyjątkowa sztuka, widowisko, łączące w spójną całość choreografię, kostium i muzykę. Matador jest wielkim mistrzem, aktorem, walczącym z ponad pół tonową bestią. Jest więc dla wszystkich widzów niesamowicie odważnym bohaterem. Miłośnicy korridy dostrzegają w niej nie tyle ból i cierpienie, co przede wszystkim piękno. Dodać należy, że na razie jedynie Katalonia uchwaliła zakaz korridy od 1 stycznia 2012 roku. Część Hiszpanów twierdzi, że corrida jest lepszym rodzajem śmierci dla byka, niż rzeź w ubojni. Ponad 500 kilogramowy byk walczy z człowiekiem na arenie i ma szansę uniknąć śmierci, a jeśli zostanie zabity, to na pewno stresuje się mniej, niż zwierzęta podczas tradycyjnego uboju. Wypadki Na początku sierpnia 2010 roku na arenie Guadarrama pod Madrytem bardzo poważnie raniony został wielokrotny mistrz tańca z bykami David Galvan. Wystarczyło jedno potknięcie, aby byk uderzył go rogiem, wyłamując mu kilka zębów, rozszarpując dolną wargę i część twarzy, czoła i tył głowy. Inny z czołowych hiszpańskich matadorów Jose Tomas w stanie krytycznym trafił do szpitala po walce z bykiem na najsłynniejszej madryckiej arenie – Plaza de Toros de Las Ventas w 2010 roku. Róg wszedł w jego ciało aż na dziesięć centymetrów, przebił żyłę i tętnicę przez co Tomas stracił mnóstwo krwi – operowano go jeszcze na arenie. W swojej karierze uczestniczył w ponad 500 festiwalach, cudem, ale przeżył i tą corridę. Jak zapowiedział wróci na arenę, by znów zmierzyć się z bykiem. Jednak nie tylko matadorzy i uczestnicy gonitw narażają się na atak rozjuszonego zwierzęcia. Byki są w stanie wyskoczyć na wysokość trzech metrów. W miasteczku Tafallia, na północy Hiszpanii miał miejsce pokaz tzw. rekortadorów, którzy – w przeciwieństwie matadorów – nie używają żadnego rodzaju broni, a jedynie drażnią byki, by ponad biegnącymi, rozwścieczonymi zwierzętami wykonywać efektowne skoki i akrobacje. Tym razem byk szarżował nie na torreadora, ale w publikę. Przeskoczył najpierw płot, a później druciane ogrodzenie i przedostał się na wypełnione po brzegi trybuny. Stratowanych i ranionych zostało 40 osób, w tym 5 poważnie ranionych. Wśród nich był zaledwie 10-letni chłopiec, który o życie walczył w szpitalu. Torreador – ogólne określenie osoby, która występuje na arenie do walki z bykami. Matador – to główny bohater wieczoru. Najpierw walczy z bykiem, drażniąc go muletą i robiąc uniki, a na końcu zadaje bykowi śmiertelny cios szpadą. Kapeador – to torreador, który drażni byka za pomocą czerwonej płachty. Banderillero – wbija w byka krótkie włócznie ze wstążkami. Pikador – jeździec, który posługuje się piką. Cuadrillas – to zespoły składające się z dwóch konnych picadores i trzech banderilleros. Rekortador -torreador, który nie posługuje się bronią, ani płachtą. Zgodnie z tradycją stara się chwytać za rogi i przeskakując byka wykonuje ewolucje. Rejoneador – matador walczący z bykami konno. Przez cały spektakl na swoim koniu wykonuje wszystkie 4 akty. Finalnie zabija byka krótką piką. Najbardziej znani matadorzy Luis Miguel Dominguín Manuel Laureano Rodríguez Sánchez (Manolete) Cristina Sánchez – kobieta
Jest oparte na muzyce używanej podczas walk z bykami. Prowadzący w paso doble przyjmuje rolę matadora, a jego partnerka odgrywa rolę byka lub cienia matadora, a nawet tancerki flamenco. Paso doble jest niezwykle widowiskowe, pod warunkiem, że tancerze do perfekcji opanowali choreografię i technikę.
Zabytki Hiszpanii zawsze przyciągał tłumy turystów. Ludzie przyjeżdżają tu, aby poznać bogate tradycje kulturowe kraju, podziwiać arcydzieła architektury średniowiecznej i odpocząć w pięknych malowniczych miejscach o wspaniałym klimacie. Wśród gości jest wielu, którzy uwielbiają oglądać walkę byków. Walki byków w Hiszpanii Walka byków jest ucieleśnieniem narodowego ducha Hiszpanów. Słowo corrida oznacza run (od verb correr). Ten czasownik ma inne znaczenie, na przykład correr una suerte - oznacza "przetrwać jakiś rodzaj losu". Dlatego znaczenie zwrotu corrida de toros z grubsza tłumaczy się jako "bieganie byków". Sami Hiszpanie nazywają walki byków, czyli "byki" w życiu codziennym. Zgodnie ze spektakularnymi osiągnięciami dzieli się to na orientacyjne (dla turystów) i prawdziwe walki byków. Sceny walk turystycznych odbywają się wokół wybrzeża Hiszpanii. Takie walki byków są zwykle prowadzone przez mało znane torreadorów, kiedy rywalizują z młodymi bykami, a czasami nawet z tymi, które mają rogi dla bezpieczeństwa ludzi, a zatem walka jest mniej spektakularna dla amatorów. Walki byków w Madrycie, Rondo, Cordobie i Sewilli przyciągają fanów "prawdziwych" bitew na swoich arenach. Koszt takich pokazów jest różny w zależności od znaczenia wydarzeń: bilet wstępu może kosztować 5 lub 250 euro. Ważne jest także miejsce, w którym odbywa się walka byków. Cena biletu w cieniu na podium będzie kosztować dwa razy więcej niż na słonecznej stronie. Historia Chociaż walka byków jest ulubionym widokiem Hiszpanów, ma pochodzenie, które nawiązuje do tradycji ludów starożytnej Grecji. Byk zawsze był dla Greków symbolem siły i mocy. Niektóre narody czciły go jako święte zwierzę, oddając cześć swojej wściekłości, inni walczyli z nim w rytualnych grach, aby zdobyć prawo do bycia najsilniejszym. Pierwsze pojawienie się współczesnych walk byków w XVIII wieku wiąże się z nazwą torreadora Francisco Romero, legendarnego w Hiszpanii, który walczył z bykiem na ziemi. Wcześniej tylko przedstawiciele najwyższej rangi w obliczu rycerzy i caballeros, koni wierzchowych mieli prawo walczyć z rozwścieczonymi zwierzętami. Bardzo szybko walki (walki byków) zyskały popularność w Hiszpanii, stały się wzorem kulturowej charakterystyki mieszkańców. Na początku XX wieku zaczyna się "złoty wiek": w tym czasie pojawiają się najlepsi torreadorzy, tacy jak Juan Belmonte (uczestnik walk byków, który stał się jej "ojcem", który wprowadził rysy w jej stylu), José Gomez i Rafael Gonzalez. Pod koniec ubiegłego wieku rozpoczyna się ruch protestacyjny przeciwko prowadzeniu walki byków. A teraz, w Hiszpanii, obrońcy zwierząt, ekolodzy, wzywają przeciw niemu, wzywając do zaprzestania tej starożytnej tradycji. Kostium i broń wojownika Podczas walki z bykami widzowie z podium zaczynają podążać za figurami, które są rysowane przed ich oczami: widzą ograniczoną żółtą płaszczyznę piasku, poziomą pozycję atakowanego rozwścieczonego byka, człowieka w pozycji pionowej, zamrożonego w oczekiwaniu na atak ze strony zwierzęcia. Od tego czasu postrzeganie bitwy z bykami zaczyna wzbogacać się różnorodnymi odcieniami. "Techies", być może, oglądają tę geometrię, wyobrażając sobie zastosowanie geometrycznych linii nie za pomocą jednokolorowego ołówka, ale z jaskrawymi wielobarwnymi kostiumami torreadorów. "Marzyciele" mają zupełnie inne skojarzenia w swoich głowach. Matador w niskich obcasach i różowych pończochach noszonych na zajęciach choreograficznych, ubrany w ciasny, obcisły kombinezon, przypomina kobietę w walce na podłodze. Wszakże "noworodki" dorastają przecinając arenę, tak że to "wojna płci" jest uważana za jedną z przejawów dorosłego życia i głównych trosk. W tym czasie byk reprezentuje jakby męską zasadę, rodzaj "macho": apodyktyczny, silny i potężny, który wykorzystał przez cztery lata woli i wolności do tego, że jego życzenia natychmiast spełnią się. Pojawienie się przed nim zniewieściałego słabego stwora, który próbuje flirtować, "skończyć", sprawia, że ​​porusza się on tak dobrze jak "słabe stworzenie". W końcu większość kobiet postępuje w ten sposób: za pomocą umysłu, intuicji i instynktu oswajają brutalną siłę ludzi, osiągają to, czego chcą, tak aby przedstawiciel silnej połowy nie miał czasu, aby uświadomić sobie, co się stało. Składowe kostiumu i uzbrojenia torero Co robią ci odważni wojownicy? Traje de Luces to oficjalne zużycie matador, co dosłownie oznacza "kostium świateł", to sukienka na toreros stóp. Aż do początku XVIII wieku takie ubrania były wykonane z naturalnego zamszu, ale potem przeszły na jedwab, zaczęły szyć jedwabne garnitury ze złotymi i srebrnymi ornamentami, a także cekiny. Montera . Strój torero składa się z nakrycia głowy, jednego z elementów odzieży, który został najbardziej zmieniony. Do XIX wieku nosili czapkę z napisem "Kudłaty kapelusz", ale potem zastąpili ją kapeluszem, który teraz noszą. Wykonany jest z boucle, aksamitnej nici, bardzo podobnej do prawdziwych włosów. Chaquetilla . Kolejnym elementem ubioru jest krótka kurtka sięgająca do pasa, która jest prawdziwym dziełem sztuki, ozdobionym frędzlami ze srebra i złota. Podobne akcesoria również zwieszają się z ramion kombinezonu. Kurtka jest twarda z otwartymi pachami, aby zapewnić swobodę ruchów myśliwca. Taleguilla Spodnie torero sięgają do kolan, bardzo mocno. Obsługiwane przez szelki, które są przymocowane na dole za pomocą machos. Ozdoba spodni jest frędzlami. Media . Torero ma nosić różowe skarpetki, ale czasem białe spodenki też noszone są pod spód. Coleta . W modzie, począwszy od XVIII wieku, do mocowania nakrycia głowy służy warkocz z taśmą. Obecnie używają nakładek koletowych. Corbatin . Cienka wstążka w czarnym kolorze jest wiązana zamiast krawata. Camisa . Noś białą koszulę, ozdobioną luksusową falbanką. Capote . Pamiętaj, aby nosić "front coat" w postaci kaptura, ale w mniejszym rozmiarze. Uważany jest za najbardziej luksusowy strój z atrapy, ozdobiony haftem i rysunkami różnych przedmiotów, czasem nawet religijnych. Machos . Piżamy Toorero są mocowane za pomocą eleganckich pędzli. Zapatillas . Buty Torero. Są czarne bez obcasów, które są przymocowane do specjalnej podeszwy, która zapobiega poślizgowi podczas walki. Na wierzchu znajduje się kokardka jako dekoracja. Capote . Bardzo ciężki kawałek materiału w postaci płaszcza z syntetycznego włókna, który jest używany podczas flirtowania z bykiem. Muleta . Występuje w postaci jasnoczerwonej tkaniny, ale ma mniejszy rozmiar niż kaptur. Matadory używają go podczas ostatniej trzeciej, aby odstraszyć i wysłać atak byka. Estoque . Matador broni. Torero zabija byka mieczem pochylonym na końcu. Walczący byk Walka byków w Hiszpanii wykorzystuje byki rasy specjalnej, które są hodowane w specjalnych gospodarstwach (ganaderías). Na szyi zwierzęcia przed walką przyklejamy mały kolorowy chorągiew, który wskazuje na jego pochodzenie. Walki obejmują byki, które osiągnęły wiek 4 lat, ale zgodnie z zasadami nie więcej niż 6 lat. Czasami regulują wagę zwierzęcia, która nie powinna być mniejsza niż 450 kg. Po bitwie byki mają niewielkie szanse na pozostanie przy życiu na arenie. Jeśli jednak zwierzę nadal żyje, jest używane do hodowli, ale ścieżka jest już zamknięta dla areny. Mieszkańcy miasteczka myślą, że byk jest zły i okrutny, wszystko może go zniszczyć, gdy tylko zobaczy czerwoną szmatę. Ale tak w ogóle nie jest. W rzeczywistości czerwony kolor zwierzęcia nie jest denerwujący. Byki mają rozwiniętą reakcję na nagłe ruchy: stają się rozgoryczone, gdy pozycja przeciwstawnego obiektu zmienia się gwałtownie. Kiedy torero zaczyna drażnić wroga, wykonuje zmutowane, gwałtowne, krótkie ruchy, z których rozwścieczone zwierzę pędzi na czerwone płótno. Areny walki z bykami Walki byków z bykami odbyły się po raz pierwszy na miejskich placach o prostokątnym kształcie, typowym przykładem jest Madryt Plaza Mayor. Po ustanowieniu nowych zasad w XVIII wieku zaczęto konstruować obszary o okrągłym kształcie, aby zwierzęta nie zatykały się w kąt. Pierwszym takim placem jest La Maestrans, zbudowany w 1733 roku w Sewilli. Zazwyczaj słońce świeci głównie po jednej stronie areny, która nazywa się Sol - słońce. Strona w cieniu nazywana jest Sombra - cieniem. Największą areną na świecie, na której odbywa się walka byków, jest Plaza Monumental w Meksyku, stolicy Meksyku, która ma 55 000 widzów. W czasie, gdy nie ma walk byków, areny są wykorzystywane do różnych koncertów i innych spektakli. Kolejność prezentacji Fakt, że walka byków zaplanowana jest w Hiszpanii, ogłaszają plakaty, które zawierają standardowe sformułowania: bitwy odbywają się w takim dniu, "jeśli pogoda nie koliduje z pogodą, władze będą mogły pod przewodnictwem ...". Przewodniczący (lub prezydent - prezydent) jest burmistrzem miasta lub przedstawicielem władz cywilnych (w Hiszpanii Ministerstwo Spraw Wewnętrznych kontroluje walkę byków). Przedstawiciele Ministerstwa Spraw Wewnętrznych dają sygnały przed rozpoczęciem każdej fazy bitwy i nakazują wydawanie nagród matadorom. Prezentacja podczas walki byków składa się z trzech części, tzw. Tertów: dwa z nich zawierają "próby" (w sensie dosłownym, oznacza to szczęście, los), czasami każda z faz bitwy nazywa się tak samo. Dźwięk rury ogłasza początek każdej sekcji. Na początku pikador na koniu dokucza byka i wyczerpuje go kolcami. Za pikadorami z dwoma pstrokatymi ostrymi strzałami w dłoniach, banderillerowie chodzą wdzięcznie i spokojnie, wbili szczyty w kark byka, uciekając małymi krokami. Następnie pojawia się główny uczestnik walki byków, matador w towarzystwie kalejdoskopu, machającego jasnymi płaszczami. Dla prawdziwego torero, najważniejsze jest to, że on, ściśle przestrzegając tradycji, wykonuje ustalone choreograficzne figury, a nie w jaki sposób może uniknąć ciosów wściekłego byka. Podczas ostatniego etapu śmierci byk jest przygotowywany na śmierć przy pomocy muleta i miecza. Zwierzę musi ukończyć dziesięć minut od jego rozpoczęcia. Zabijanie byka zawsze musi być wykonane twarzą do zwierzęcia, tak abyś mógł wbić miecz między przednie żebra, aby dostać się prosto do serca i spowodować szybką śmierć. Kilka mułów wyciąga martwe zwłoki z areny i przekazuje je rzeźnikom, którzy czekają na zewnątrz. Ścinają mięso i rozdają je ubogim lub transportują je do instytucji społecznych i szpitali. Ile zarabiają torreadorzy. Ofiary byków Za swoje występy torreadorzy otrzymują wysokie honoraria, przyznają laury i honorują bohaterów narodowych. Opłata za jedną walkę na dużej arenie wynosi około 100 tysięcy dolarów. Za wszystkie walki, matador otrzymuje około 20 ran z rogiem byka. Piesze walki torreadorów zaczynają naukę od 10 roku życia i walczą od 18 do 20 lat. W wieku 40 lat przechodzą na emeryturę, a w ich życiu jest około siedmiu okresów gwiezdnych. W takich krajach jak Hiszpania, Francja i Portugalia co roku odbywa się około 6 tysięcy walk z bykami i nowalijami, w których uczestniczy ponad 30 tysięcy byków i giną. W ciągu ostatnich dwóch stuleci (19-20 w.) 63 bitwy i 350 banderillerów z pikadorami, pomocnikami i mistrzami ceremonii zginęły w bitwach w Hiszpanii. Na arenie Las Ventas w Madrycie pomniki poległych wojowników z bykami. Obok nich znajduje się pomnik Fleminga, który odkrył penicylinę, ponieważ po pojawieniu się tego antybiotyku śmiertelność matadorów została znacznie zmniejszona. Bardzo często stają się bardzo zranieni podczas bitew. Jakie nagrody są przyznawane matador, byki Jeśli byk pokazuje wyjątkową odwagę, a publiczność prosi prezydenta areny o nadanie mu życia, wówczas może otrzymać "przebaczenie". W takich przypadkach zabijanie zwierzęcia jest naśladowane przy pomocy banderilla lub po prostu rękami. Zwykle pozostawia się je do hodowli (semental). Ale byk, który zabił matadora, zostaje zabity. Należy zauważyć, że "przebaczenie" jest w rzeczywistości głównym celem walki z bykami. Zadaniem matadora jest ujawnienie i pokazanie wszystkich możliwości byka, aby społeczeństwo i prezydent walk byków otrzymały zwierzę od "wybaczenia". Minęło ponad sto lat odkąd chwalebny byk Murcielago został ułaskawiony, który był w stanie wytrzymać 24 ciosy torreadora i którego imię nosi lamborghini samochodowe. Matador, który wykazał się wyjątkowymi umiejętnościami, jest nagradzany trofeami: ma swoją własną nagrodę: po pierwsze, na prośbę publiczności, matador przechodzi koło honoru na arenie. Jeśli publiczność jest usatysfakcjonowana sztuką walki, daje mu jedno lub dwa uszy, a czasami może dać ogon byka, w takich przypadkach matador ma prawo sprzedać przeciwnika, którego pokonał. Z martwego lub umierającego zwierzęcia te części ciała są odcięte na trofea i przekazane zwycięzcy, który następnie robi zwycięstwo na arenie. Jeśli otrzymuje on co najmniej dwoje uszu podczas całej walki byków, matador jest honorowany: przewożony jest z areny na ramionach fanów (salidaen hombros). Widzowie mogą wyrazić dezaprobatę za ich milczenie, gwizdanie i rzucanie klockami na arenę, na której siedzą podczas oglądania walki. Walka o zakaz walki byków Pomimo tego, że takie zabytki Hiszpanii jak walka z bykami są ulubionym widokiem turystów i wielu Hiszpanów, w ostatnich latach pojawili się działacze przeciwstawiający się walkom byków. Sprzeciwiają się także organizacji tradycyjnych walk byków poza granicami kraju (na przykład w Rosji akcja ta trwała od 2001 do 2002 roku). Corrida nie znajduje się już na Wyspach Kanaryjskich, chociaż walki kogutów, które są tradycją lokalnych mieszkańców, trwają nadal. W 2004 r. Barcelona została ogłoszona "miastem bez walki byków", ale to oświadczenie nie nabrało mocy prawnej, ponieważ rząd centralny zajmuje się kwestiami walki. A walki byków w Barcelonie są nadal regularnie organizowane. W lipcu 2010 r. Posłowie głosowali za zakazem walki byków od 2012 r. W 2007 r. W Hiszpanii rozpoczęła się kampania zakazująca pokazu walk byków w telewizji. Pracownicy centralnego kanału TVE nie pokazują walki byków, mówili, że odmawiają demonstrowania scen przemocy i okrucieństwa, ponieważ ich programy telewizyjne są również oglądane przez dzieci. Argumentuje zwolennikom prowadzenia walk byków Walka byków w Hiszpanii - integralna część kultury ludzi. Torero demonstruje piękną sztukę, jak tancerz baletowy. Publiczność przychodzi nie patrzeć na to, jak byk jest udręczony, ale na odwagę i umiejętności uczestnika. Zwolennicy walki byków uważają, że byki cierpią jak inne zwierzęta domowe, ale śmierć byków jest inna, ponieważ umierają z godnością, a kiedy wykazują wyjątkową odwagę, mogą zostać "wybaczone" i pozostawione przy życiu. Dzięki walkom byków uratowała się unikalna rasa walczących byków, które zniknęłyby na zawsze na ziemi. . 218 769 511 548 594 211 20 521

walka z bykami hiszpania